فیلم قرار بود که روایتی باشد از نجف دریابندری. نبود. طنز ِ ذاتی دریابندری اگر به داد فیلم نرسیده بود از این هم بدتر می‌شد حتی. "شمیم مستقیمی" خوب می‌نویسد، اما این بار چیزی که سعی کرد نشان بدهد، هیچ به پای نوشته‌هایش نمی‌رسید. کم‌ترینش، آن همه برش‌های سرسری که می‌خورد توی صورت تماشاگر. گویا فیلم را قرار است بعدتر "کارنامه" منتشر کند. نمی‌دانم کار ساختنش هم به عهده‌ی آنها بوده یا نه. حق دریابندری خیلی بیش از اینها بود.
 لینک مرتبط